Ijzerhard,
Verbena officinalis
Verbena bonariensis, doet ook een beetje mee ;)

In de tuin is de verbena bonariensis een welbekende plant met mooie bolletjes donkerpaarse bloemetjes op hoge stengels valt deze plant goed op en prijkt stralend boven alles uit. Het naaste familielid, de Verbena officinalis, is iets minder bekend en groeit iets minder hoog, maar is niet minder mooi! Met name in Zeeland en Limburg is deze nog in het wild te vinden. Een prachtige plant met magische eigenschappen... In oude tijden maakte men een krans van verbena bloemen om het hoofd om te helpen met divineren. Ijzerhard opent je derde oog en helpt je contact maken met hogere werelden. We vallen meteen maar met de deur in huis, zoals ook de plant zelf deed met het aankondigen van haar verhaal. De variant bonariensis laat het mooi zien met haar paarse kroon, hoog op een lange stengel. De 'hogere wereld' wordt bereikbaar en dit te bereiken is letterlijk als een kroon op je aardse werken; het dient de geest, is opgedragen aan de geest welke groeit en bloeit naarmate jij je steeds hoger opwerkt in de stof, met de stof, door de stof. Eenmaal bij de kroon aangekomen zal het licht van deze kroon al je aardse werken doen oplichten en zegenen, het wordt opgetild naar een hoger niveau. Ook zien we dan weer helder dat de hemel nooit van de aarde is geweken, we ervaren het enkel zo. door ons dit te herinneren ontwaken we onszelf weer terug in de Goddelijke Staat van Zijn op Aarde. Ons Hoger Zelf daalt weer in, in ons stoffelijke lijf en zo, als in een alchemistisch proces transformeren we, terug naar een paradijselijke staat van Zijn. Ijzerhard herinnerd je aan dit doel en helpt je je pad hervinden wanneer je even hiervan afgedwaald bent. Alles in dienst van het 'hogere' wat in alles te vinden is. In jou en mij en in alle dingen om ons heen. Verbena officinalis doet hetzelfde, maar pakt het ietsje zachter aan. Trapsgewijs, als ook de bloeiwijze, neemt ze je stap voor stap mee omhoog en tilt je op naar een hogere vorm van bestaan. Overleven wordt leven en strijden verandert in genieten van de overvloed die het leven biedt. We hoeven er niet voor te vechten en overleven is een teken van afgesneden zijn met de/je Bron wil ze graag vertellen. Ja, alles dient een hoger doel, maar om dat goed te kunnen dienen mag je eerst even zachtjes landen bij en in jezelf. Geniet van je eigen aanwezigheid en voel eens even waar het lekker stroomt en waar niet. Waar mag nog wat meer liefdevolle aandacht naar uitgaan voor je verder kan? Waar ben je vergeten van jezelf te houden? Voor je op kan rijzen mag je hier even stil bij staan. Beide zijn het planten die je terug in je kracht brengen en terug op je pad. De Verbena's vertellen over werkelijk in je kracht zijn en daarom dus ook over alles in liefde kunnen aankijken in jezelf. zo heel je, zo wordt je heel letterlijk weer heel; niks meer afgesneden van je/de Bron...

Dat Verbena een goede divinatieplant is moge duidelijk zijn. Zoekend in het leven hebben we soms een beetje hulp nodig bij het vinden van onze weg. Zoveel afleidingen, zoveel twijfels en verschillende meningen en opvattingen in de wereld: Wat klopt er nou eigenlijk voor mij? Verbena helpt je in je divinaties hier antwoorden op te vinden. Welke keuzes dienen mijn Ziel en daarmee ook het hoogste goed? Welke weg sla ik in? Ook als je de geneugten des levens vóór je spirituele groei zet kan ze je komen triggeren. Erg fijn dat je van het leven geniet, dat mag ook en is ook liefde, maar wanneer dit de voornaamste beweegreden wordt in je leven en voorrang krijgt op wat je Ziel verlangt zal het zogenaamde genieten al snel een holle bezigheid worden of een manier om van je pijnplekken af te bewegen; de geest verdovend met genot in welke vorm dan ook. Je verarmt. Uiteindelijk zal dit dan ook niet de voldoening geven die je zoekt. Verbena helpt je je weg terug naar een bezield en écht gelukkig leven weer te vinden, dat is pas genieten! En achteraf kun je je wellicht niet eens meer voorstellen wat je zo fijn aan dat 'oude leven' vond. Vanuit je nieuwe (hogere) perspectief ziet het er allemaal maar wat schraal uit en dat is het ook. Het is niet in verbinding met je diepste wezen en straalt dan ook niet of nauwelijks het gezegende licht uit wat inherent is aan wie je werkelijk bent.

Zijn je keuzes écht gebaseerd op liefde? Écht gedragen door het licht in jou? Soms best pittige en confronterende vragen, maar uiteindelijk bedoeld om het beste er voorjezelf uit te halen in je leven en je werken te bekronen met een prachtig heilig kroontje zoals ook de ijzerhard die draagt. En weet je wel dat je zélf de magie in je hebt en zélf de bekroning van je leven bent? Dit benadrukt ze. Ik help je enkel herinneren aan wie je bent en waarom je hier bent. Het leven is bedoeld om bezield te zijn en je keuzes zijn bedoeld om door liefde gedragen te worden. De keuze om dit te doen ligt bij jezelf en ze prikkelt je hierin, maar uiteindelijk kies je zelf. Ze laat beelden van de bloedbaan zien, waar ze ook medicinaal een zuiverende werking op heeft, welke de kracht van lichtenergie door je hele lijf transporteren. Cellen gaan stralen, spieren worden sterk en soepel en het lijf wordt sterk. Het lijf draagt de kroon van het bezielde wezen wat je bent en wordt er door gevoed. Het is geen zware kroon, maar een hele hele licht en wanneer het lijf zich inzetten de wensen van de Ziel vorm te geven in de stof zal het lijf 'begeisterd' raken en zelf ook het licht gaan uitstralen en uitzenden in de wereld. We maken hemel hier. Herinneren ons wie we zijn en handelen overeenkomstig. Niks houdt je dan nog tegen wanneer je eenmaal wat een prachtig, krachtig lichtwezen je bent. Gedurende het schrijven blijf ik steeds in contact met het mooie plantwezen waarover ik schrijf. Ik vraag haar of het klopt en of het is wat zij wil delen. Ook het schrijven is een dienst en hoort mijns inziens niet over persoonlijke invulling te gaan, maar om in de woorden van ijzerhard te blijven: In dienst te zijn van de geest die het alles draagt. Ik voel dat ik klaar ben en vraag nog een laatste keer of de tekst zo naar de zin is en of alles erin staat wat gedeeld mag worden. Ze antwoord op de vraag: 'Je hebt me wel een beetje streng gemaakt.' Terwijl ik kijk hoe ik dit in de tekst aan kan passen vertelt ze 'laat zo maar staan, maar meld het even.' Het herinnert aan de strengheid die in de mens soms zit die zichzelf zo gemakkelijk veroordeelt. Herinner ze op het eind nog even dat we allemaal liefde zijn. De strengheid is een stapje op het pad en komt ze vaker tegen bij mensen die met haar werken. Het mag er zijn. Uiteindelijk zullen we allemaal weer weten dat we allemaal volledig liefde Zijn.