Taxus,
Taxus baccata.
De taxus is een opvallende en goed herkenbare boom in het Nederlandse landschap. Omdat hij wintergroen is en makkelijk snoeibaar is, zie je hem ook vaak als haag of erfafscheiding, maar groeiend zoals deze bijzondere boom is bedoeld komt hij toch echt het beste tot zijn recht. Het duurt even, maar als deze langzame groeier uiteindelijk volwassen wordt kan de taxus zich laten zien als een enorme en majestueuze boom met brede, waaierende takken en een ruwe roodbruine stam waar een krachtige warmte van uitgaat.

Ook bekend van de taxus is zijn hoge giftigheid. Inname van nagenoeg elk deel is in potentie dodelijk en zelfs de besjes (die in feite eetbaar zijn) hebben een dodelijke pit, waardoor het eten van de bessen alsnog afgeraden wordt. Het is van wilde dieren bekend dat ze soms de taxus aanwenden voor het euthaniseren van zichzelf. Bijvoorbeeld een ree met een gebroken been die weet dat hij of zij geen overlevingskans meer heeft die zichzelf een handje helpt door het eten van taxus en zo haar einde bespoedigt. 
In de middeleeuwen en daarvoor was de taxus een beproefd middel voor een gifbeker wanneer je van iemand af wilde. Op begraafplaatsen werd vroeger vaak een taxus geplant, omdat deze tegelijkertijd een sterke connectie met het eeuwig heeft. Kortom; de taxus en de dood gaan hand in hand.
Toch is dit geen enge boom, maar een bijzonder krachtige en liefdevolle heelmeester die met je tot in de kern der zaken gaat, voorbij alle illusie en gestoeld op en in het Eeuwige wat jijzelf ook bent. 
Een waardevolle boom om nader mee kennis te maken...

Taxus is op het eerste gezicht niet een erg toegankelijke boom en zelfs haar fysiologische eigenschappen vertellen je dat je beter van haar af kan blijven. Toch is verbinding met dit boomwezen wel degelijk mogelijk, echter zijn respect en gepast reageren op haar wenselijk. Uiteraard geldt dat voor elke vorm van connectie met wat voor wezen dan ook, maar de taxus heeft haar grenzen duidelijk neergezet en verwacht dat deze gerespecteerd worden, net zoals zij dat ook voor jouw grenzen doet. 
Dan en alleen dan, kan de magie beginnen, want taxus is een hoeder van waardevolle esoterische kennis waar niet lichtvaardig mee omgegaan mag worden. Zij beschermt dit en laat diegene tot haar geheimen toe die laten zien hier integer om te willen gaan. Zo leert ze ons over de waarden van respect, integriteit en ook van liefde en heiligheid die niet zomaar te grabbel worden gegooid, waardoor ze hun waarde zouden verliezen. Zelf weet de taxus dit goed en leeft ze volgens deze principes en wie bereid is tot werken met dit mooie boomwezen kan verwachten dat ze dit ook bij jou zal toetsen. Ze nodigt je uit om te kijken naar patronen in je leven en hoe en of jij met je Zijn op Aarde werkelijk dienend bent aan het heilige in jou, de essentie die je eigenlijk in wezen bent voorbij de illusie van persoonlikheid en aangeleerde identiteiten.

Een dergelijk proces kan soms prikkelend of ongemakkelijk zijn waardoor we als mensen soms terugdeinzen of onszelf veroordelen en verlagen voor 'al het foute' wat wij hebben gedaan in ons leven.
Weet dat dit je eigen koekje is en het is niet de taxus die je veroordeelt. Zij erkent (en ook dit kun je van haar leren) dat we via verschillende ervaringen ons Goddelijk Zelf in de materie ontplooien en dat dit met pieken en dalen gaat, door licht en ook door donker. Dat mag en is zelfs de bedoeling. Vroeg of laat echter mag je met alles weer in het reine komen en dit terugbrengen naar de oorspronkelijke, pure staat van je Zijn en uiteindelijk ook naar Bron.  Een treffend passende boom voor begraafplaatsen dus, want ze begeleidt mensen ook op hun laatste reis waarbij ze helpt je te ontdoen van alles wat 'niet werkelijk' jou is en je blijft herinneren aan het helder stralende en liefdevolle licht in jou: Jij...

De associatie met dood is duidelijk bij deze boom, maar wat sterft er dan eigenlijk? 
Jij niet, jij bent een Eeuwig Wezen die via incarnaties allerlei ervaringen opdoet met als doel te leren en te groeien in bewustzijn. Je zou kunnen zeggen dat de taxus je helpt bij het strippen en ontmantelen van deze ervaringen. De taxus helpt je onderscheid maken tussen welke ervaringen dienend zijn en welke niet, wat 'mee mag gaan omhoog en wat daartoe niet in staat zal zijn.' Als je vasthoudt aan patronen, ideeën, energiën die te zwaar zijn om in hogere frequenties te verkeren zullen deze jou ook vasthouden op een trilling die te laag is voor je Eeuwig Wezen. Op zich ook een ervaring natuurlijk. ;) Maar aan jou nu de keus of je hier nog zin hebt ja of nee. Taxus helpt met het helder zien en inzichtelijk maken van dit gegeven.
Nogmaals, zo oordeelt niet, dat mag je zelf doen. Ben je klaar om geheel en al je Goddelijk Zelf te omarmen en te in te laten dalen in je aardse lijf?  Je hoeft niet te wachten op de fysieke dood om dit te doen. Ook tijdens je leven zullen er momenten zijn waarop je uitgenodigd wordt je Goddelijk Zelf toe te laten in je leven en krijg jij de keuze om het wel te doen of niet. Beide mag. 

We zeggen vaak allemaal ja op 'het idee van geheel in lijn met ons Goddelijk Zelf' te leven tot we werkelijk de kans krijgen dit te doen (Allemaal gefacilliteerd door jeZelf overigens.). Dan komt de angst om de hoek kijken. De angst om uit de comfortzone te stappen, de angst om veroordeeld te worden om wie we werkelijk zijn, de angst om afgerekend te worden op onze kwetsbaarheid. Als je geluk hebt heb je ook nog ervaringen gehad waardoor je kan zeggen: "Zie je nou wel? Ik mag niet zijn wie ik ben...' 
Eigenlijk best verdrietig natuurlijk, maar vroeg of laat is het tijd om daaraan schijt te hebben en óók als dat met hobbels en bobbels gaat dan doe je het nog wel steeds en mag je jezelf daarvoor prijzen. Taxus waardeert dit zeker en zal je helpen, ook als je onderweg gaat dwalen, want afleidingen zijn overal en bij twijfel kun je altijd dit mooie boomwezen vragen en ze zal je helpen op de koers te blijven die je Ziel voor jou heeft aangegeven.

We noemen haar de 'boom van de dood,' maar zou boom van het Eeuwige niet beter zijn? Voor mij in ieder geval wel en het is enkel in stervensprocessen waarin haar talenten zo prachtig zichtbaar worden waarmee zij  de wereld helpt. We kunnen haar ook gewoon geen benaming geven, want iedere benaming is een beperkte weergave van hetgene ze is en daarom niet geheel kloppend. Bovendien zetten we iets vast wat van nature in beweging wil blijven, vloeiend van de ene vorm in de andere; het Eeuwige in al deze vormen... 
Ik ben druk, ik ben bang, ik ben een vakman, ik ben een meerkoet, een buitenaards wezen nu op Aarde of een elf.... Allemaal waar, op een of ander punt in je reis door alle levens heen en tóch ook beperkend. Taxus helpt je kijken voorbij alle verschijningsvormen om vervolgens al deze vormen dienend te laten zijn aan dat Ene wat geen naam kan hebben, alles is en niets. Zonder de vormen te verloochenen, maar ze juist te eren en lief te hebben als wonderlijke verschijningsvormen waardoor dat Ene zich mag leren kennen.

Als er 1 boom is die ik zou omschrijven als pure liefde, dan zou het de Taxus zijn....