De Nieuwe Aarde Scheppers.
Reuzen, we kennen ze allemaal uit verhalen en vertellingen. Soms zijn ze vriendelijk, soms woest en boosaardig. Persoonlijk ken ik ze alleen als vriendelijke en zachtaardige wezens die zich met graagte volledig voor jou en alle schepsels in het door hen beheerde gebied inzetten. Ze houden van de grond, de heuvels en de dalen en de waterstroompjes er doorheen. Ze zien het landschap als een harmonie waarin alle elementen (en elementwezens) samen zingen in 1 koor. De reuzen helpen hierin mee. Ze helpen met het scheppen van de ideale omstandigheden waarin iedere deelnemer optimaal tot zijn recht komt om samen tot 1 volmaakte symfonie te komen. Het klinkt wat hoogdraverig misschien, maar ja, als je zoveel van het land waarin je leeft dekt een simpel 'vind-ik-leukje' gewoon de lading niet.

Zo reden wij op een mooie zomeravond door het Friese Landschap, ook genietend van de pracht van deze weidse omgeving en we besloten ergens een stop te maken en even lekker in de frisse lucht te pauzeren. Waar, dat wisten we nog niet. We zouden het wel weten wanneer we het zouden zien en dat was ook zo. Midden in een uitgestrekte omgeving vol weilanden met koeien, maar vooral ook met veel niks, lag een klein stukje grond die hier met kop en schouders bovenuit stak. Een paar hectare waar geen rechte sloten waren, maar stroompjes die kronkelend door het vlakke land meanderden. Het gras was ruiger, de rietkragen dikker en er zongen veel meer vogelsoorten. Ideale plek om even een frisse neus te halen. Met de voetjes bungelend boven het water, kijkend naar de schaatsenrijders, genoten we van deze plek.

Verkwikt van deze fijne tussenstop besloten we na een poosje om de reis weer te hervatten en we stonden op om naar de auto te gaan lopen en toen stond hij daar ineens... Een grote reus met blij gezicht, met grote zwaaien zwaaiend alsof hij de visite vriendelijk gedag zei na een leuk bezoek. Verwondering natuurlijk, want alhoewel een prachtige plek, een reus had ik hier niet verwacht en ik wist dat hij met opzet zo zijn best deed om gezien te worden. Dat had iets te vertellen. In gedachten groette ik hem terug en besloot om thuis, in alle rust, nog een keer opnieuw met deze plek en deze reus verbinding te gaan zoeken.

Dat was zo gepiept, want deze reus was heel erg enthousiast over wat hij te vertellen had. Hij had mijn gedachten ook gelezen, over de mono-cultuur en dat dat toch geen plek voor een reus is om fijn te kunnen wonen? Waar je met zoveel liefde schoonheid manifesteert en dit constant plat gemaaid wordt? Ik vond het wel een beetje zielig, maar de reus vond dit allerminst. 'Wij staan klaar!' vertelde hij. 'Voor de Nieuwe Aarde!' En de reus begon te vertellen over dat wat komen zal en dat dit allemaal helemaal zo lang niet meer zal duren. Hij vertelde over vele vele reuzen die allemaal hun plek weer hebben ingenomen. Ze komen allemaal weer terug naar de plekken waar ze ooit verdreven zijn. Ze konden op vele plekken hun werk niet langer doen en zijn vertrokken. Tot groot verdriet van velen, behalve van de mens, want die wisten niet meer af van hun bestaan. Het waren enkel sprookjes en daar heb je toch niks aan. Daar 'koop' je niks voor.

Deze reus is eentje van de velen die zijn teruggekeerd, vertelde hij met een trotse borst vooruit. 'De mens wordt weer bewuster en gaat ons steeds meer zien!' Die tijd is nu en de samenwerking, zoals die ooit gewoon was, kan weer hervat worden. We gaan de Aarde weer als levend wezen beschouwen. We gaan het leven weer eren zoals het dat verdiend heeft en worden weer bewust van de eenheid die dit alles draagt. Volgens deze reus is het al een voldongen feit en alles is gereed voor weer een volgende stap in het wakker maken van de mens. Hij is verheugd en staat te trappelen! 'We gaan weer samen creëren en maken en de Aarde zal weer stralend, uitbundig vol met leven!' De Aarde wordt weer paradijs, en nog iets zegt de reus: 'Het is helemaal niet zo moeilijk als je denkt, want het is de blauwdruk van deze planeet, het is de waarheid die ten grondslag ligt aan alles. Je hoeft het vervolgens alleen nog maar te leven.' Hij zegt dit met een knipoog naar de lezers die tijdens het opnemen van dit verhaal direct alle kanttekeningen en moeilijkheden die deze 'toekomstvisie' eventueel zouden kunnen tegenhouden of belemmeren en giechelt hier een beetje ondeugend bij. Hij is vol vertrouwen over zijn woord en hoopt dat wij dat ook durven te zijn, want het is iets om heel erg blij van te worden, net als hij dat is.

Het woordje 'toekomstvisie' staat dan ook niet voor niets tussen aanhalingstekens in de tekst geplant, want het is er al, je hoeft alleen je hart er nog maar voor te openen. Zo draag je bij, manifesteer je mee aan die prachtige plek, dat mooie paradijs welke wij Aarde noemen, hier en nu.  Dankjewel lieve reus, ik kijk uit naar nog vele mooie ontmoetingen met jou, of een dansje op de hei (Want dansen kunnen ze! )