Kleefkruid
Gallium aparine
Kleefkruid is een plantje wat bijna iedereen wel kent. De stengels en bolletjes die maar niet van je kleding af willen blijven. Heel irritant. Of toch niet? Kleefkruid kleeft niet voor niets en als ze zich aan je vastklampt wil ze je iets vertellen. Weinig planten laten dit zo duidelijk zien als het kleefkruid die letterlijk aan je blijft plakken tot de situatie serieus wordt genomen.
Kleefkruid verdient een beter daglicht en daarom wordt ook dit verhaal aan haar toegedicht. Ze wordt hardvochtig uit veel tuinen verwijderd als ware het een onkruid wat de andere, gewenste, planten verstikt terwijl ze alleen maar komt om je te helpen. De verstikking die je in je tuin waarneemt en waar je het kleefkruid de schuld van geeft is namelijk een verstikking van de energiestromen in jezelf. Kleefkruid kan je helpen deze banen weer schoon te maken en je helpen je levensenergie weer vrij te laten stromen. Kleefkruid kruipt en slingert over wegen en paden waar niemand anders bij kan komen. De verborgen hoekjes, de stille muffe waterpoelen in het achterste van je bewustzijn waarvan je vergeten bent dat het bestaat. Kleefkruid brengt er licht en beweging. Gestolde energie, die afgesneden is van het geheel neemt ze mee naar buiten zodat deze je niet langer verzwaart en belemmert. Je voelt de ruimte die in je systeem is ontstaan. Je krijgt weer lucht en bent licht.
Soms weet je pas hoe zwaar je was wanneer je je weer lichter voelt. Opgemonterd besef je dat dit is hoe je je eigenlijk hoort te voelen. De zwaarte, de blokkades kwamen stukje bij beetje, zo subtiel dat je het nauwelijks opmerkte en na verloop van tijd is je energieniveau zo laag en zijn je stromen zo vervuild dat je het normaal bent gaan vinden om vaak moe te zijn. Bij deze symptomen, die je als een sluipmoordenaar hebben ingepakt, is het kleefkruid als de bezem die er even flink doorheen gaat. Ze vraagt je enkel om haar toe te laten binnen in je wanneer ze zich aan je vastklampt. 'Wijs mij niet af, ik ben hier voor jou.' Dus laat haar toe, ze is volledig aan je toegewijd. Kleefkruid geeft en geeft en geeft en is gelukkig wanneer jij haar giften aanneemt om jezelf te helpen.
Ze is op geneeskrachtig gebied heel goed te gebruiken en thee van haar is fijn en gezond. Het is echter ook interessant om te kijken wat ze inwendig met je doet wanneer je je bewust met haar geest verbindt. Ook hier zijn haar uiterlijke kenmerken weer een signaal voor wat ze in je doet. Ze kleeft namelijk aan alles vast wat er niet hoort om het mee te nemen je systeem uit. En op energetisch niveau is ze net zo hardnekkig als aan je kleren. ze houdt vast tot het meegeeft, loslaat en kan worden verwijdert. Niet alleen vervuilde energie, ook parasieten en die zijn er ook op energetisch niveau. 'Dieven van je energie' noemt zij ze. Ze spoort ze op, pakt ze vast en laat niet los. Wanneer je kleefkruid tot je neemt, hetzij fysiek, hetzij meditatief, vraag haar dan jouw parasieten op te sporen. Dit geeft haar extra kracht en ruimte en ze zal zich optimaal voor je inzetten. De parasieten willen natuurlijk niet gevonden worden, ze willen in hun voedingsbodem (jij) genesteld blijven en doen dit dan ook vaak op moeilijk bereikbare plekken en uit het zicht. voor kleefkruid is dit geen probleem. Ze slingert in de meest onmogelijke kronkels door je heen tot ze overal is geweest waar ze maar kon zijn. Niks wordt overgeslagen. Telkens wanneer ik me met haar op dit gebied bevind hoor ik geneurie. Ze is blij en licht. 'Dit is mijn bestemming' zegt ze en daarom ben ik blij. Wat is er nou mooier dan het leven van je bestemming? Dus laat haar toe en geef haar toestemming om haar werk te doen. Zij is blij en licht en deelt deze gaven met ons door de belemmeringen weg te halen die ons hier vanaf houden.
Ze weet dat ze vaak wordt afgewezen en voelt zich toch niet afgewezen. Dat is interessant. 'Jij wijst mij niet af.' De gedachten, de patronen, de overtuigingen die ervoor zorgen dat we haar niet in onze buurt willen, dat zijn wij niet. Ze blijft daarom open en kwetsbaar toenadering zoeken tot ze een opening vindt waardoor ze zich kan en mag verbinden met wie wij wel zijn. 'Dat is licht!' Er komen euforische gevoelens meegereisd en ik besef me dat ik haar telkens tijdens dit schrijven als een prachtig lichtwezen zag en nu vertelt ze dat dit het is wat ze zoekt in ons. Dat het dit is waar ze zo haar best voor doet om tevoorschijn te halen, de ruimte te geven. Ze weet dat wij dit zien en ze ziet het ook als wij het even niet zien. Ze kleeft zich aan je vast om je op te halen en hier te brengen. Waar je thuishoort, jouw lichaam, jouw aarde, jouw leven. Dat is licht en stralend! Voelt het even niet zo, nu weet je wie je met alle liefde helpt...